Jouw top 3 beste sandwich, op volgorde…. Dit is een spelletje dat ik in de trein speel met mijn kinderen, alsof we personages zijn uit een thriller van Saskia Noort. Het is een afleiding om lange reizen wat draaglijker te maken. We spelen het altijd. De kinderen vellen snel een oordeel en zoals voor de meesten van ons geldt, veranderen hun antwoorden mee met hun smaak en leeftijd. Maar de laatste tijd is toch wel de absolute favoriet: Gegrilde kaas op dik-boerenwitbrood, met tomatensoep; De BLT- sandwich (Vrij vertaald: Bacon (spek), Lettuce (sla) en Tomato (tomaat)) uit het restaurant met een clown als mascotte. Of beter nog de zelf gemaakte en verbeterde versie op dik boerenbrood; Ham en brie met mosterd op stokbrood. Of gehaktballen met jus van een plaatselijke delicatessenwinkel. En – telt een hamburger ook? Nou niet echt…
Sandwich voorbeelden, dit zijn mijn toppers
Mamma is aan de beurt. Ik tel in omgekeerde volgorde: die BLT sandwich. Ja, misschien aangepast variant met avocado, kalkoen met Zwitserse kaas, koolsla en een frisse dressing op een Kaiser broodje. Pindakaas en gochujang (Zuid Koreaanse rode peper-pasta) op sesamtoast. Of de klassieker: de Reuben sandwich, op Fries roggebrood natuurlijk, met pastrami, Zwitserse kaas, zuurkool, meer van dat soort Nederlandse delicatesse. Ik ken iemand die ze maakt alsof hij violen bouwt voor Andre Rieu. Afwegende kies ik voor nummer 1, als ik er zo over nadenk. Dit antwoord geven vind ik leuk. Mijn meest favoriete broodje is gebakken aubergine, mozzarella en rosbief op een Italiaanse gekruide bol, met hete pepers en een beetje mayonaise.
Je kunt dat broodje ook kant en klaar vinden bij haast elke Appie XL met een maaltijdgemak afdeling. Het is een prachtige torpedo van eten – knapperig, zijdeachtig, zoet en pittig tegelijk. Maar wees voorzichtig. Het is enorm en bijna schandalig vullend. Als je het in één keer opeet, kan het zo’n sandwich zijn waardoor je de hele middag geen honger meer hebt. Vaak laat ik de rosbief weg uit mijn bestelling en zeg tegen mezelf dat ik maar de helft zal eten. Ik eet altijd alles op en hekel mezelf door mijn onaangeroerde diner later op de dag.
Wat lekkers uit eigen keuken, om je vingers bij af te likken
Onlangs, in een vlaag van ambitie, besloot ik de creatie thuis te maken. Waarbij ik zowel de gebakken aubergine als de verhouding van de ingrediënten herontwierp. Om er een broodje op mensenmaat van te maken. Het soort maaltijd dat voldoening biedt zonder iemand pijn te doen, dat heerlijkheid levert tegen lagere kosten voor het lichaam dat het consumeert. Het is nog steeds kolossaal voedsel. Het is nog steeds mijn beste sandwich.
Om te beginnen bak je de aubergine. Je kunt dit een dag of twee van tevoren doen. Ik gebruik kleine Italiaanse aubergines, van acht tot tien centimeter lang, met een donkere, glanzende schil die stevig aanvoelt. Je kunt de vellen erop laten zitten, maar je kunt ze ook pellen. Dan snijd ik de aubergines in dunne plankjes en zout ze een tijdje. Niet zozeer omdat ze bitter zijn, maar omdat het zout vocht uit het vruchtvlees trekt. Waardoor de celstructuur instort en de aubergine minder olie opneemt tijdens het koken. Dep ze goed droog met keukenpapier om het vocht en het overtollige zout te verwijderen en je kunt aan de slag.
Heerlijk kokkerellen
Het bakken gebeurt in serie: De aubergine wordt eerst in hete olijfolie gegaard en licht gebruind. Een tweede keer, nadat de gekookte aubergine in een laagje ei en Parmezaanse kaas is gedoopt. Geeft het een licht gezwollen korst, bruin op sommige plekken, zout en vet op de best mogelijke manier. (Sommige oude recepten voor gebakken aubergine in Romeinse stijl vragen om een onderdompeling in broodkruimels na het ei, maar ik denk dat dit overdreven is). Laat de tweemaal gebakken aubergine een beetje uitlekken en de plankjes blijven, licht afgedekt, een paar uur goed op het aanrecht of een paar dagen in de koelkast. Op kamertemperatuur zijn ze mijns inziens het lekkerst.
De rest van het broodje is boodschappen doen: Italiaanse citroenbroodjes, of broden van Italiaanse afkomst als de focaccia. Evenals verse volle melk mozzarella (hoewel ik goede resultaten heb gehad, zelfs met het naar plastic smakende spul uit de supermarkt (de variant gemaakt van koemelk). Zorg ervoor dat het op kamertemperatuur komt voordat je je maaltijd samenstelt). En hoewel je de rosbief zeker zelf kunt maken, laten we het niet te ingewikkeld maken. Je hebt de aubergine al gebakken. (Vegetariërs kunnen de rosbief vermijden) Tot slot heb je ingemaakte Italiaanse hete kersenpepers nodig. Die je in rondjes kunt snijden en naar wens kunt aanbrengen. De mayonaise heeft mijn voorkeur. Ik weet dat sommige mensen er een hekel aan hebben.
De beste sandwich: resumerend
Bij het maken van broodjes volgt de vorm altijd de functie. Dus waar je ook kiest voor mayonaise. Laat je beslissing volgen door een klein stapeltje gebakken aubergine op de bodem van de sandwich. Gevolgd door nog een stapeltje mozzarella en rosbief. De aubergine beschermt de onderkant van de sandwich tegen het vocht van de kaas: Terwijl de bovenkant het zuur en het vuur van de paprika’s absorbeert. Vouw de massa samen en je hebt de beste sandwich die er is. Voor vandaag tenminste.
